We logeren in het Royal Parc hotel in Yokohama.
Het hotel zit in de bovenste verdiepingen van de landmark Tower, het op één na hoogste gebouw in Japan.
Het is 296 m hoog en heeft 70 verdiepingen. Wij logeren op de 57 ste verdieping.
Wel hoog voor mij als kleine Beer. De lift in de toren is de snelste van de wereld.
Op de 70 ste verdieping is een restaurant. En dan is dit het uitzicht. Supermooi!
Woensdag 31 oktober:
Even wakker worden en dan gaan we met de trein naar Tokyo.
Alle treinen rijden in Tokyo onder de grond. Dit is de subway- map (metro van Tokyo.
Je moet wel even van tevoren bedenken met welke treinen je moet rijden om ergens te komen !
Hier kan je een kaartje kopen. In Japan zijn geen euro's maar een Yen. 1000 yen is ongeveer 6 euro.
Op de kaart, die je boven bij de foto ziet staan alle stations en hoeveel je moet betalen.
Maar.....allemaal in het Japans. Je hebt dus altijd de hulp van iemand nodig.
Dat is geen probleem, want iedereen in Japan wil je helpen.
Om de 3 minuten komt er wel een trein.
Je hoeft dus nooit lang te wachten.
Dit is de poort naar de Meiji tempel.
Voordat je de tempel ingaat moet je eerst je handen wassen.
Nu heb ik dus natte voorpootjes.
Met haar sokken loopt ze in de slippers. Ze lijken veel te klein, maar dat hoort zo. Ze kijkt niet zo blij hè.
Het haar van het meisje zit heel ingewikkeld en staat stijf van de haarlak.
Bij een stalletje kun je deze houten bordjes kopen en er een wens op schrijven.
Op dit bordje wenst iemand in het Frans zijn familie en vrienden veel geluk en rijkdom toe,
maar de grootste wens is een Playstation 3 !!
Bij de tempel ligt een heel groot park.
Het is bijna herfst in Japan en de blaadjes beginnen te verkleuren.
In de vijvers zwemmen grote karpers.
Brrr, het lijkt wel een monster.
Diep in het bos ligt de Kiyomasa bron.
Moeilijke namen hier allemaal hoor.
Hier houden mensen minutenlang hun handen in het water
Daarna bidden ze bij de bron.
Het is hier heerlijk rustig
Even nadenken over mezelf. Dat heet mediteren.
Ik krijg wel kleddernatte billen.
's Middags lopen we naa Yogogi-park.
Dit is een park waar elke dag heel veel jonge mensen komen.
Ze komen hier uit school naar toe en oefenen een toneelstuk of een dans
of kletsen gewoon met elkaar.
Vernielde banken of bushokjes zie je hier niet!
Punkers, maar ook een soort barbiepoppen. Alles kan, als het maar apart is.
Nou, ik val hier als Flip de Beer helemaal niet meer op.
Wat heb ik vandaag veel gezien Een pilsje gaat er wel in.
Bijna donker.
Donderdag 1 november:
Het zonnetje schijnt en het wordt vandaag 19 graden.
Naast het hotel ligt een supergrote boot.
Hoge gebouwen.
We zijn hier bij de Senso-ji tempel.
We hebben hier verleden jaar ook al even gekeken, maar nu gaan we lekker lang de hele wijk bekijken.
De mensen wuiven de wierook naar zich toe.
We weten niet waarom ze dat doen.
De mensen, die je hier op de foto ziet gooien eerst
een geldstuk in de bak voor zich en klappen dan
3 keer in hun handen. Daarna bidden ze.
Dit zijn gelukspoppetjes.
Iedereen in Japan heeft gelukshangertjes aan een mobieltje hangen.
De kat is ook een teken van geluk.
Ze zijn in alle soorten en maten te koop.
De poten van deze kat zwaaien op en neer.
Shinto is de oudste godsdienst in Japan, maar ook veel mensen hebben het boeddhistische geloof.
De goden wordt vooral gevraagd om gezond te blijven,
maar ook dat je een goed cijfer haalt of heel erg rijk wordt.
Deze mevrouw aait het beeld en doet een wens.
Dit is weer eens iets anders dan saté.
Inktvis aan een stokje. Ik ben een beer, dus ik lust dit wel.
Bij de tempel liggen allemaal kleine tempels en heilige plekjes.
Het is er prachtig.
In het water zwemmen grote koi-karpers.
Dit is een bekend plekje.
Hier zat ik verleden jaar ook al.
Een monnik van de tempel.
De tempel ligt in de wijk Asakasa, de oudste wijk van Tokyo.
Er zijn allemaal piepkleine winkeltjes en restaurantjes.
Dit is een bioscoop. Volgens mij is het een enge film.
Even plassen.
Kijk, dit is voor mama's en papa's, die een klein kind bij zich hebben.
Hup, mee in de w.c. en even in dit stoeltje. Handig hè.
Borden met eten in de etalag van een restaurant.
Zo kun je aanwijzen wat je wilt eten.
Op het eten zit iets speciaals waardoor het er maanden zo uit blijft zien.
De juf dacht, dat het eten van plastic was, maar toen ze haar vinger er even in stopte voelde ze iets van
blubbergelei. Glibber de glibber.
Weer een dag voorbij.
Even mijn kimono uit en mijn Japanse t-shirt aan.
Juf Yvonne gaat uit eten en een wandelingetje maken.
Pffff, ik blijf lekker hier.
Als de juf weer terugkomt lig ik al lekker te slapen.
Vrijdag 2 november:
Deze w.c. heb ik jullie verleden jaar ook al
laten zien. De w.c. heeft een verwarmde bril
en je billen worden er lekker schoon van.
Snap je?
Even wassen en tanden poetsen.
Op pad: Vanochtend gaan we naar China Town in Yokohama.
Dat is 3 km lopen van ons hotel. We lopen wel zo'n 8 km per dag.
Het is maar goed, dat ik pas nieuwe pootjes heb gekregen.
Dit is de ingang van Chinatown.
Hier wonen Chinese mensen en er zijn veel winkeltjes en restaurants.
Dit is een Chinese tempel.
En zo ziet het er van binnen uit.
Ik zit even op een Chinese draak.
Overal kan je eten kopen.
Het ruikt er heel lekker.
Op pad: scholieren in uniform.
Op pad: Met een mondkapje.
Veel mensen in Japan lopen met zo'n kapje.
Op pad: In Japan wordt hard gewerkt.
Oude mensen hebben vaak een kromme rug.
Op pad: Alle scholen hebben hun eigen uniform.
Op pad: Even proeven
Op pad: Het is 19 graden maar deze
meiden lopen met zo'n IJsmuts op hun hoofd.
Dan wordt het bij ons vast ook mode.
Zaterdag 3 november:
Vandaag gaan we naar Kyoto, ruim 500 km van Tokyo.
Tja, wat staat hier nou?
Hé, gelukkig, ook in het Engels.
Daar staat "Kyoto".
We rijden met een speciale trein, de Shinkansen.
Dat is net zoiets als bij ons de hoge snelheidslijn.
Deze rijdt 300 km per uur. In twee uur zijn we in Kyoto.
Daar zou je met de auto wel 5 of 6 uur over doen.
Vanuit de trein zien we de berg Fuji.
De Fuji is 3776 meter hoog en de hoogste berg van Japan.
Het is een vulkaan. Op de top ligt altijd sneeuw.
In de bus in Kyoto.
Je stapt aan de achterkant de bus in zonder kaartje.
Aan de voorkant van de bus stap je uit.
Je komt dan langs de chauffeur en pas dan moe je betalen.
Poehh, wat heb ik een dorst.
Even een colaatje light uit de automaat trekken.
Dat heet hier een Kora Zero.
Het Kinkaku- ji, het goude paviljoen.
De tempel is helemaal van bladgoud gemaakt.
Mooi hé, ik ben er stil van.
Deze parasols kom j overal tegen.
Japanse mensen houden niet van de zon. Ze willen niet bruin worden.
Allemaal belangrijke heilige beelden.
Er liggen veel geldmunten bij.
Hier trekken de mensen aan die grote touwen, bidden en doen een wens.
Met de bus gaan we naar het Nijo-kasteel.
Hé, oppassen hoor, je gaat bijna op mijn pootjes staan.
Dat meisje roept iets in het Japans.
Ze weet natuurlijk niet wie ik ben.
Tja, ik ben Flip!!
Het kasteel is 5oo jaar geleden
gebouwd. Zie je de bergen in de verte?
Help, ik zit vast aan een grote haak.
Hier werden vroeger boeven aan vastgezet.
Ze moesten dan dagenlang in de hete zon staan.
Voor straf natuurlijk.
Kletsen in het zonnetje.
Gek hoor, nu zijn we in Japan en maandag zijn de juf en ik weer gewoon op school.
Hup, weer met de bus naar Gion, de oudste wijk van Kyoto.
Dit is een heel speciaal restaurant.
Je eet er met z'n tweeën in een apart kamertje.
Je zit er aan een lage tafel.
Onderweg komen we geisha's tegen.
Dan is het weer tijd om met de trein terug te gaan naar het hotel.
Zondag 4 november:
Narita Airport, de luchthaven van Tokyo.
In 12 uur vliegen we terug naar Amsterdam-Schiphol Maandag zijn we weer bij jullie op school!